Indien een verzekerde schade heeft, dan dient hij daarvan zo snel mogelijk melding te maken volgens de wet. De verzekerde moet daarbij ook alle informatie verstrekken die voor de verzekeraar van belang kan zijn.
Als de verzekerde aan deze verplichting niet voldoet, dan kan de verzekeraar schadevergoeding trachten te verhalen op de verzekerde. Dit is echter enkel en alleen mogelijk wanneer de verzekeraar als gevolg van de schending van de informatieplicht schade heeft geleden. De verzekeraar zal dit ook steeds moeten bewijzen. In de praktijk lukt de verzekering dit echter zelden. Als de verzekering te laat de informatie krijgt leidt dat namelijk meestal niet dat dit gevolgen heeft voor de vraag of de verzekering wel of geen dekking dient te bieden.
In veel polisvoorwaarden staat daarom ook opgenomen dat wanneer de verzekerde niet aan zijn informatieplicht voldoet dat tot gevolg heeft dat er geen recht op een uitkering is. Een dergelijk beding is volgens de wet echter enkel geldig indien de verzekeraar daardoor in een redelijk belang is geschaad. Daarvan is bijvoorbeeld sprake wanneer er door de verzekering geen maatregelen genomen kunnen zijn om de schade te beperken.
Wanneer een verzekerde niet heeft voldaan aan zijn verplichting en dat heeft gedaan met de opzet om de verzekeraar te misleiden, dan vervalt het recht op uitkering op grond van de wet. Dat is slechts anders indien de misleiding het verval van het recht niet rechtvaardigt.
